ความเสียใจจากคำพูดของคนรอบตัว

          วันก่อน คนพิเศษของผมเธอเงียบๆไป ดูซึมๆเศร้าๆ แต่ผมไม่รู้สาเหต
          เธอดูพยายามคุยด้วยนะ แต่มันรู้สึกได้ ว่าเธอไม่ได้อยากคุยนัก
         

          จนเมื่อเช้า เธอถึงเล่าให้ฟัง ว่าเมื่อวานเธอไปเจอเพื่อนเก่าเธอมา
          แล้วก็โดนทักเรื่องที่เธอดูอวบขึ้น

          คือเมื่อก่อนเธอเป็นคนสวยครับ เรียกว่าเป็นระดับดาวโรงเรียนเลยก็ว่าได้
          ใครมีโอกาสได้คบกับเธอนี่เรียกว่าแทบจะอวดเพื่อนไปได้ทั้งระดับชั้น

          แต่ตอนนี้ ผมว่าเธอก็ไม่ได้อ้วนนะ ปกติ แค่ไม่ได้ผ๊อมผอมขนาดนั้นเท่านั้นเอง


          เพื่อนเธอบอกกับเธอว่า

          "ฉันอยากเห็นแกในเวอร์ชั่นนั้น แบบสมัยก่อน อยากให้แกดูแลตัวเอง"

          แต่ในความจริงคือ สมัยก่อนเธอไม่ได้ดูแลตัวเอง
          เธอแค่เครียด จนกินอะไรไม่ได้มากมายต่างหาก

          นั่นคือความจริง ที่ทำให้เธอดูผอม ตัวเล็ก



          เธอปรี๊ดแตก และดาวน์
          เธอไม่เข้าใจว่า ที่เธอทำอยู่มันคือไม่ดีหรอ
          เธอรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้
          มีอะไรอย่างที่เธออยากมีได้
          มันไม่พอหรอ?
         
          จนเธอคิดว่าชีวิตไม่มีค่า และมีความคิดที่จะอยากตาย

          จริงๆแล้วเพื่อนแค่หวังดี
          แต่ความหวังดีที่แถมความ "คาดหวัง" แถม "การตัดสินเรา" มาด้วย
          มันไม่ได้ช่วยให้เราดีขึ้น

          เพื่อนแค่ไม่รู้ว่าวิธีที่ดีที่สุด คือการเชื่อ ว่าเราจะดีขึ้นในแบบของเรา
          เชื่อว่าเราเป็นเราในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุดแล้ว ณ เวลานี้

          ยอมรับ กับความเป็นไปของเรา ณ ตอนนี้
         
          แล้วเมื่อเราต้องการความช่วยเหลือ เราจะบอกเพื่อนเอง





          มันเป็นกับทุกความสัมพันธ์นะ ไม่ว่าจะคนรัก ครอบครัว เพื่อน
          เขาอาจจะแค่ยังไม่รู้ว่าต้องใช้ความเชื่อใจและกำลังใจที่ดี

          เราก็แค่ต้องเรื่องจากตัวเรา
          เราต้องฝึกที่จะเชื่อใจ และไว้ใจเขา ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น
          ทำก่อน ทำให้เขาก่อน เพื่อให้มันน่าอยู่ขึ้น
         
         
          สู้ๆนะ :)